Bouwupdate 20: we zijn verhuisd naar Apeldoorn

Woohoo, het is zover: we wonen in ons tiny house! Vorige week verhuisden we naar Apeldoorn. Hoe ging de verplaatsing van ons tiny house en hoe beviel de eerste week?

De laatste klussen

Na twee weken vertraging was het zover: de week waarin we ons tiny house zouden verplaatsen. Een week die in het teken stond van voorbereiden. Bouke zette eerst in allerijl een composttoilet in elkaar. Een werkbare versie waarop we kunnen doen wat we moeten doen, want de afwerking volgt nog. Denk aan: een likje verf, een reservoir voor zaagsel en een opbergplek voor wc-rollen.

Daarna volgde werk aan het watersysteem. Opnieuw een hoofdpijndossier, want zowel de keukenkraan als de leidingen van en naar de waterfilters lekten op meerdere plekken… Na lang puzzelen, advies inwinnen en filters en leidingen opnieuw installeren (wat allemaal niet werkte), bleek het euvel simpelweg te verhelpen door de aansluitingen dikker te tapen. Hadden we dat maar eerder geweten!

De voorbereiding

Tenslotte volgde het opruimen van de bouwplaats. Welke overgebleven platen en balken konden mee? Welke materialen wilden we doneren we aan onze buren op de Haventuin? En welke materialen mochten naar de stort? Welk gereedschap wilden we houden en wat kon op Marktplaats? We haalden alle lades, planken en kasten uit het tiny house en maakten het huisje schoon. De regenkap van de kachelpijp ging eraf, want het huis was hierdoor te hoog om de weg op te mogen. Ook het rookkanaal van de geiser aan de zijkant van het huis haalden we weg, want hier werd het huis te breed van. We bevestigden de twee verplichte markeringsborden aan de achterzijde van het huis. We pompten de banden van de trailer op. En we veegden het terrein rondom het huis schoon, want daar lag glas. We wilden uiteraard niet al bij het wegrijden een lekke band riskeren.

Het inpakken

Op de avond voor vertrek haalden we de verhuisbus op. Die laadden we vol: zonnepanelen, tatamimatten, lades en planken uit het tiny house, overgebleven houten platen en balken, kurkvloer voor in het huis, tuinbankje, plantenbakken met olijf- en vijgenboompje. We koppelden de verhuisbus aan het huis, zodat alles gereed stond voor de tiny house verplaatsing van de volgende dag. Thuis laadden we onze persoonlijke eigendommen in de volgauto’s die achter het tiny house aan zouden rijden. En we maakten alvast de lunch klaar voor de volgende dag. We waren klaar voor vertrek!

De verplaatsing

Op de dag van de tiny house verplaatsing ging om vier uur ‘s ochtends de wekker. Zo konden we stipt na de avondklok vertrekken en zouden we niet in de drukke vrijdagse ochtendspits terechtkomen. Vlak voor vijven reden we weg bij de bouwplaats in Utrecht. Bouke en zijn vader in de verhuisbus met het tiny house erachter en ik in een volgauto. De eerste vijf minuten van de rit verliepen niet zo soepel. Het huisje reed zwaar. Het kon niet harder dan zo’n vijfentwintig kilometer per uur. En op een gegeven moment begon het zelfs te stinken en te roken vanuit het tiny house. Huisje aan de kant en ja hoor, de handrem zat er nog op… De handrem van de verhuisbus was er netjes afgehaald. We waren alleen even vergeten dat er ook een handrem op de tiny house trailer zat. Oeps.

Het vervolg van de tocht verliep soepeler. Spannend was het moment dat we de snelweg opreden. Hoe zou dat gaat? Hoe hard zouden we kunnen? Het antwoord: het ging prima, zolang we niet harder dan 65 km/u reden. Want gingen we harder, dan begon het huis vervaarlijk heen en weer te schudden. Ook wanneer we werden ingehaald door vrachtwagens begon het huis te wiebelen. Rustig aan rijden dus, was het devies.

In colonne reden we het huis naar Apeldoorn. De beide volgauto’s met de alarmlichten aan om het steeds drukker wordende achteropkomende verkeer te waarschuwen voor dit ‘convoi exceptionnel’. Halverwege de rit sloot ook de oma van Bouke nog aan in het konvooi. En in Apeldoorn volgde nog de wijk met de vijftien verkeersdrempels. Ook hier was het devies: héél langzaam rijden en dan ging het prima. En zo waren we een uur en drie kwartier na vertrek uit Utrecht op de plaats van bestemming. Wat waren we blij!

De laatste meters

We waren er echter nog niet, want voor de laatste meters van de verplaatsing van het tiny house waren we afhankelijk van onze tractorman. Hij had onlangs al het huis van een van onze buren op z’n plek gereden en vond het superleuk om dat nu opnieuw te mogen doen. De tractorman was goed in z’n vak. Hij koppelde in één beweging ons huis aan de trekhaak en reed ons huis over de rijplaten heen, tot voorbij ons kavel. Vervolgens reed hij ons huis in één soepele beweging achteruit ons kavel op. Op exact de juiste plek en in exact de juiste richting. Hoera! Ons huis stond!

Waterpas en wielvrij

De volgende klus was het stellen van het huisje, zodat het waterpas en op stoeptegels zou staan in plaats van op wielen. Na heel wat keren krikken, draaien en meten was het zover. De volgende mijlpaal van de dag! En dat alles voor het middaguur. De middag gebruikten we om de verhuisbus uit te laden en verhuisdozen uit te pakken. Het grote gereedschap en het overgebleven bouwmateriaal legden we op pallets in de tuin, want daar was in het huis geen plek voor.

Klussen en uitrusten

De week na de verplaatsing van het tiny house stond in het teken van uitrusten van de afgelopen drukke weken, onze nieuwe omgeving verkennen en klusjes in en om het huis doen. Zo installeerden we het wateropvang en -filtersysteem (hoera, we kunnen douchen!), sloten we de zonnepanelen aan (hoera, we wekken stroom op!), plaatsten we deurtjes in de trapkast (hoera, geen spullen meer in het zicht!) en bouwden we een schuurtje achter het huis (hoera, onze fietsen kunnen droog staan!). We brachten een bezoek aan de biologische boerenmarkt in het centrum van Apeldoorn en ontdekten tot onze blijde verrassing een kraam met een enorm assortiment aan verpakkingsvrije droge producten, zoals havermout, pasta, rijst, noten en rozijnen. Combineer dat met de broodkraam en de groente- en fruitkraam en we kunnen onze zero waste levensstijl makkelijk voortzetten in Apeldoorn. Nog een hoera!

Even erin komen

Zoals ongetwijfeld gebruikelijk is bij een zelfbouwhuis liepen we de hele week tegen allerlei lastigheden aan. En dat zal de komende weken nog wel zo blijven 😉 Meteen de eerste dag bleek bijvoorbeeld onze tijdelijke watervoorziening bevroren. Tja, dat krijg je als het ‘s nachts min zes is en de leiding boven de grond loopt. In onze permanente watervoorziening hebben we dat probleem gelukkig niet. We hebben de leidingen geïsoleerd en ze lopen onder de grond. De keuken bleek het gewicht van onze volle lades niet helemaal te kunnen dragen, waardoor het aanrechtblad scheef zakte. Daardoor stroomde het water na het afwassen de lades in. De sproeiers van het gasstel bleken te groot, waardoor de pannen zwart blakerden. En we moesten genoegen nemen met wisseldouches: koud, warm, koud, warm. Problemen die we inmiddels hebben verholpen. En die zoals gezegd vermoedelijk niet de laatste zullen zijn. Ach, het hoort erbij.

Het huis heeft ook de voorjaarsstorm doorstaan. In het open veld waar we staan heeft de wind vrij spel en dat merkten we. De wind joeg om het huis. De regen striemde tegen het dak. En het huisje piepte, kraakte en wiebelde. We werden er ‘s nachts zelfs een paar keer wakker van. Maar het huisje is nog heel 🙂

Hoe bevalt het?

We vinden het superfijn om na al die maanden klussen eindelijk in ons huisje te wonen. Het is leuk om te merken dat de keuzes die we hebben gemaakt goed uitpakken. Zo zijn we erg blij met de keuze om twee opbergbakken in de vloer te plaatsen. Om veel ramen te hebben. En om een kleine badkamer te hebben. We hebben vanuit onze zitvensterbank een heerlijk groen uitzicht over het park. En we genieten van het contact met de andere tiny house bewoners. We hebben in een week tijd al meer contact met de buren gehad dan in de afgelopen drie jaar in ons appartement in Utrecht. Wil je onze community volgen, kijk dan op de website, Facebook of Instagram van Klein Zuidbroek.

Hoe verder?

De komende weken staan er nog tientallen klussen op het programma. Van de kurkvloer leggen tot het bevestigen van de wandbekleding in de badkamer. Van het ophangen van gordijnen tot het aanleggen van de tuin. En van het maken van een terrasvlonder tot het maken van de lades onder de zitvensterbank. We hoeven ons hier niet te vervelen!