Inspiratie, ontspanning en verbinding in La Bella Italia

Daar zijn we dan. In Italië. Amper twee maanden nadat Bouke het idee had geopperd om er een tijdje tussenuit te gaan. Ik had eerst wat twijfels. Is dit wel het juiste moment om weg te gaan? We wonen pas acht maanden in ons tiny house. En we beginnen pas net te wennen aan het leven met Miko. Maar tegelijkertijd voelde het aanlokkelijk om even weg te gaan uit Nederland. Om de agenda rigoureus leeg te vegen. Om tijd te hebben voor elkaar. En om op een andere plek dan thuis na te denken over hoe we ons leven willen leven. Want dat is waarom we hier nu een maand zijn. Om inspiratie op te doen voor de manier waarop we ons leven de komende jaren willen inrichten. Qua wonen en werken. En om quality time met elkaar door te brengen, zonder afleiding van de sociale verplichtingen van thuis.

Waar verblijven we?

Via via kwamen we in aanraking met ASHA, Alchemy School of Healings Arts. Anderhalf jaar geleden opgericht door Amy en Anthony, vanuit de wens om te leven in een schaalbare gemeenschap waarin verbinding, bewustzijn, inspiratie en natuur centraal staan. ASHA bevindt zich aan de voet van het dorpje Castell’Azzarra, in de Toscaanse heuvels. Ooit woonden hier 4.500 mensen. Toen de mijnen sloten, trokken veel families weg om hun heil elders te zoeken. Momenteel heeft het dorp nog maar 900 inwoners. Veel huizen staan daarom leeg. Wel komen in juli en augustus veel families terug om hier de zomer door te brengen.

Hoe ziet de community eruit?

Het centrale punt van de ASHA-community is een landgoed met daarop stenen huisjes voor gasten, een mooie ruimte voor workshops en activiteiten, een gemeenschappelijk gebouw met keuken en zithoek, een zwembad, een sauna en een moestuin.

De menselijke kant van de community wordt gevormd door drie groepen mensen. Gasten zoals wij, die tijdelijk verblijven in een van de huisjes op het terrein. Meestal een paar dagen of een week. Soms wat langer, zoals wij, die hier een maand verblijven. Dan zijn er de vrijwilligers, die de gebouwen schoonmaken en het terrein onderhouden. Zij verblijven in het Volunteer House in het dorpje. En tenslotte zijn er de mensen die een huis huren of hebben gekocht in het dorpje. Zij hebben zich hier voor langere tijd gevestigd om er te wonen en werken.

De mensen die hier komen zijn vooral westerlingen. Uit bijvoorbeeld Engeland, Amerika, Duitsland, Spanje, Letland en Italië. Elke dag worden er activiteiten georganiseerd, veelal door de mensen die hier permanent wonen. Denk aan breathworksessies, meditatiesessies, Women’s Circles, Men’s Groups, Italiaanse les, workshops permacultuur, mantra singing, chakra dancing.

Het staat iedereen vrij om deel te nemen aan de activiteiten. Daardoor is het een komen en gaan van mensen op het terrein. Soms is het druk, met zo’n veertig mensen, zoals tijdens de pizza party op onze eerste avond. Bij de gezamenlijke, veganistische lunch zijn meestal zo’n vijftien tot twintig mensen aanwezig. ’s Avonds is het groepje aanwezigen kleiner en bestaat het vooral uit de vrijwilligers en de gasten die op het terrein verblijven.

Hoe brengen we onze dagen zoal door?

Met wandelen, spelen met Miko, deelnemen aan de activiteiten, lezen, mediteren, praten met de andere bezoekers, espresso drinken in het dorpje, een middagslaapje doen, schrijven, gemeenschappelijk lunchen in de common area, verjaardagstaart bakken, hardlopen (Bouke) en zwemmen (Iris). Nou ja, zwemmen… het water is ijskoud, dus ik neem een plons, trek een baantje en ga er dan volledig verkwikt weer uit.

En, vermaken we ons?

We vinden het heerlijk hier! We zijn omringd door de natuur en kijken uit over glooiende heuvels begroeid met herfstkleurige bomen. Groen, geel, rood, bruin. Italië blijkt ook in de herfst prachtig te zijn. La Bella Italia! We genieten van onze rustige dagen. Geen afspraken. Wel de vrijheid om elke dag zo in te delen als we willen. We genieten ook van de mensen hier. Mensen die leven vanuit liefde en vertrouwen. Mensen die oprecht geïnteresseerd zijn in jou als persoon. En mensen die bewuste keuzes maken. Die hun droom leven. Die niet veertig uur per week werken omdat ze denken dat dat hoort. En die niet bang zijn om huis en haard achter te laten om zich in een piepklein Italiaans dorpje te vestigen. Of een stuk land te kopen en daar een huisje neer te zetten om dichtbij de natuur te kunnen leven.

We genieten ook van de activiteiten. Veel daarvan zijn nogal buiten mijn comfort zone. Maar de sfeer die hier heerst is een veilige en maakt dat het oké voelt om me eraan over te geven. De afgelopen vijf maanden waren vrij intens en hectisch. Ze stonden volledig in het teken van Miko. Ik had het gevoel continu ‘aan’ te staan. En continu alert te zijn. Hoe gaat het met Miko? Hoe voelt hij zich? Wat heeft hij nodig?

Nu ik hier ben neem ik weer eens de tijd om me af te vragen hoe ik me voel. Hoe het met mij gaat. Wat mijn behoeften zijn. En nu ik hier langzaamaan wat tot rust kom voel ik hoe moe ik ben van de afgelopen maanden. Hoeveel spanning zich heeft opgebouwd in mijn lijf. Hoe ik het heb gemist om af en toe alleen te zijn en om de tijd te hebben om lekker te lezen en schrijven. Meedoen aan de activiteiten biedt ruimte voor ontspanning en de mogelijkheid om weer wat dichter bij mezelf te komen. En dat voelt fijn.

En nu?

We zijn onder de indruk van het concept van ASHA. De combinatie van gasten, vrijwilligers en vaste bewoners. Het programma dat wordt gemaakt door de mensen die er op dat moment verblijven. De centrale plek voor samenkomst, gecombineerd met de vaste bewoners die in het nabijgelegen dorpje leven. Dat maakt ASHA een schaalbare community die kan groeien zonder dat de centrale plek uit zijn voegen barst.

We hadden deze vorm van community nooit zelf bedacht. Het biedt ons inspiratie voor de (tiny house) community die we mogelijk in de toekomst willen oprichten. Jullie kennen Bouke en het zal je dan ook niks verbazen dat hij ons toekomstplan deze week al helemaal heeft uitgedacht 😉 Inclusief eigen stuk grond, tiny houses en voedselbos. Jullie kennen mij ook: laten we eerst deze maand maar eens volmaken en dan zien we daarna wel weer verder 🙂