Daar is hij dan: onze tiny house baby

Het was even stil op de blog. En dat was niet zonder reden. Want drie weken geleden werden wij de trotse ouders van een gezonde zoon. Zijn naam? Miko. Wat zijn we blij met hem! Hoe vergaat het ons, met een baby in een tiny house?

We krijgen al maandenlang de vraag: hoe gaan jullie dat doen, een baby in een tiny house? Waar slaapt hij? Heeft hij een eigen kamer? Waar zetten jullie de kinderwagen neer? Laten we voorop stellen: in essentie gaat het met een baby in een tiny house precies hetzelfde als in een regulier huis. Je krijgt weeën, vangt ze op, perst en dan is er ineens een baby. Waar je uitgeput, verwonderd en trots naar kijkt. Je knuffelt, je voedt, je verschoont. En ’s avonds vraag je je af hoe het kan dat de dag alweer voorbij is. Je staart uren naar je kind, in volle verwondering over zijn volmaaktheid. Je leeft in een roes, op adrenaline. En daarna slaat de vermoeidheid toe: alle nieuwe indrukken, de onderbroken nachten, het herstel dat energie kost. Langzaamaan komt het besef: je hebt een kind op de wereld gezet en dat ben je nu aan het verzorgen. Je leert je kind kennen: zijn geluiden, zijn manieren, zijn voorkeuren. Je kind leert jou kennen. Het went aan het leven buiten de veilige baarmoeder en aan zijn nog onbekende lichaam. Je leert ook jezelf kennen, in je kersverse rol als ouder. En je partner, die ineens ook een andere rol heeft. Hoe klein of groot je woont maakt hierbij niet uit.

Spullen, spullen en nog eens spullen

Dan de praktische kant van een tiny house baby: gaat dat ook hetzelfde als in een regulier huis? Veel vragen die wij krijgen gaan over het materiële aspect. Oftewel, over spullen. De baby-industrie doet ons (helaas) geloven dat we allerlei spullen moeten aanschaffen voor een kleine. En dat we hier honderden euro’s aan moeten spenderen. Omdat een baby deze spullen nodig zou hebben. Onze ervaring tot nu toe: je kan met véél minder toe dan alle uitzetlijsten doen geloven.

Wat hebben we wel en wat niet?

Woon je klein, dan is er weinig ruimte voor (extra) losse meubels. Voor spullen die maar één doel dienen. En voor grote voorwerpen. Dat betekende voor ons: creatief zijn met wat we al hadden, onze spullen multifunctioneel inzetten en voor kleine spullen kiezen. Wij hebben geen verschoonkussen, geen commode, geen losse babykledingkast, geen kinderwagen, geen babybadje, geen ledikant en geen box:

• Verschonen doen we op een wollen kleedje met daarop een verschoningsdeken. Die leggen we tijdens het verschonen in de zitvensterbank, op bed of op de vloer.
• De babykleding ligt in een la in onze trapkast. Netjes gesorteerd op maat en opgevouwen à la Marie Kondo, zodat we zicht hebben op wat we hebben. De lades zaten vol, dus om ruimte te creëren hebben we onze eigen kleding nog eens verder geminimaliseerd en georganiseerd.
• We vervoeren Miko in een draagdoek. Tot nu toe hebben we alleen nog maar korte wandelingen gemaakt in het park naast ons huis. Gaan we binnenkort verder van huis op stap, dan kunnen we gebruikmaken van de fiets- en loopkar die ik Bouke voor zijn verjaardag cadeau heb gedaan. Deze multifunctionele kar is te gebruiken om mee hard te lopen, te wandelen en om achter je fiets te hangen. Ideaal, lijkt ons.
• Badderen met Miko doen we met mate, net zoals we zelf ook niet elke dag douchen. Als bad gebruiken we de wasbak in de keuken. We kozen tijdens de bouw van het huis bewust voor een extra diep exemplaar, zodat Miko erin zou passen.
• Voor slapen hebben we een zogenaamde mozeswieg, een gevlochten babymand met hengsels. Miko slaapt daar overdag vaak in. Bij lekker weer zetten het mandje buiten op het terras. En ’s nachts slaapt hij op het matrasje van de wieg bij ons op de vide. Het is handig dat de mand verplaatsbaar is en dat we hem daardoor altijd naast ons kunnen neerzetten.
• Als box gebruiken we de zitvensterbank. Miko ligt daar overdag heerlijk op zijn wolletje te slapen of naar buiten te staren als hij wakker is. Voorlopig ligt hij daar veilig omdat hij zich nog niet kan omdraaien. In de nabije toekomst plaatsen we er een opklapbaar hekje voor.

Wasbaar luieren

Als luier maken we gebruik van hydrofieldoeken. Die zijn minder dik dan wegwerpluiers en dan ‘echte’ wasbare luiers. Handig voor ons omdat we aan babyzindelijkheidscommunicatie doen. We merken het meteen als Miko heeft geplast of gepoept. En we hoeven hem daarom nooit lang in een volle luier te laten zitten. Omdat we bij elke poep en scheet verschonen en omdat we liever niet elke dag wassen hebben we wel veel luiers nodig: een stuk of veertig. Daarmee lukt het om om de dag te wassen in plaats van elke dag. Sinds een paar dagen slagen we erin af en toe een plas of poep op te vangen in de wasbak. Zo hoeft Miko niet in zijn eigen uitwerpselen te liggen én sparen we hydrofieldoeken uit. Wie weet kunnen we binnenkort zelfs om de twee dagen wassen. Waar je als kersverse ouder al niet blij mee kan zijn 😉

De wasmachine

Over wassen gesproken: sinds twee weken vóór de geboorte van Miko hebben we een gemeenschappelijke wasmachine op het terrein. En wat zijn we daar blij mee! Voor onze eigen wasjes was het prima om heen en weer te fietsen naar de wasserette. Niet optimaal, maar wel te doen. Nu we meerdere keren per week wassen is het fijn om een wasmachine in je eigen achtertuin te hebben.

Te krap of niet?

Is ons tiny house al te klein voor het leven met een baby? Het is leuk om te merken dat we totaal niet het gevoel hebben dat we minder ruimte hebben nu we met z’n drieën zijn. Ja, er liggen nu wat losse babyspullen in huis. Maar het voelt niet te vol. Want op de babymand na hebben we geen losse babymeubels, voor alle babyspullen is er een plek in een kast of la en we hebben simpelweg een beperkte baby-uitzet. Onze familie en vrienden houden rekening met ons kleine huis en onze wens om duurzaam te leven. Zo krijgen we kraamcadeaus om op te eten, cadeaus van gerecycled materiaal, tweedehands cadeaus van de eigen zolder en cadeaus die op onze lijst staan en die we graag willen hebben. Heel fijn!

Tot zover weer. Wij gaan nog even verder zwijmelen bij onze mooie zoon. En bijslapen… véél bijslapen…